Γεννήθηκα το 1961 στην Χίο.
Μεγάλωσα σε μια καλή οικογένεια με ηθικές βάσεις και πίστη στο Θεό. Ο πατέρας μου ναυτικός, η μητέρα μου στο σπίτι με εμένα και την αδελφή μου. Από μικρή ηλικία ένοιωθα μια έμφυτη ευαισθησία η οποία τελικά θα με συνόδευε σε όλη μου τη ζωή, στην αρχή σαν τροχοπέδη στις σχέσεις μου με τους συνανθρώπους μου στη συνέχεια σαν αιτία μα πλησιάσω το Θεό και σήμερα σαν λόγος ευχαριστίας και ευγνωμοσύνης προς τον Κύριο που στην αδυναμία μου Εκείνος φαίνεται δυνατός στη ζωή μου.
Από μικρό παιδί θεωρούσα ότι αυτά που εγώ δεν γνωριζα αλλά και που φοβόμουν, τα γνώριζαν και δεν τα φοβόντουσαν οι μεγάλοι (και στα δύο έπεσα έξω).
Ευτυχώς έξω από κάθε ανθρώπινη ψευδαίσθηση και γνώση υπάρχει ένα θεμέλιο που αν κτίσουμε πάνω σ’ αυτό τότε θα ανακαλύψουμε μια νέα ζωή γεμάτη ελπίδα και χαρά. Το θεμέλιο είναι ο Ιησούς Χριστός και η οδός για αυτή τη ζωή είναι πάλι ο Ιησούς Χριστός ο οποίος πλήρωσε για τις αμαρτίες μας πάνω στο σταυρό του Γολγοθά και αναστήθηκε για να μας ελευθερώνει κάθε μέρα από όλα όσα κουβαλάμε μέσα μας.
Κάθε στιγμή μεσιτεύει στον ουράνιο Πατέρα μας.
Στα 21 μου χρόνια βρέθηκα στη Ρόδο για σπουδές. Εκεί γνώρισα μια κοπέλα από την Αυστραλία που μου μίλησε για τον λόγο του Θεού και για τα θαύματα που έκανε ο Χριστός στη ζωή της.
Συγκινήθηκα από την ομολογία της και έτρεξα την επομένη και αγόρασα μία καινή διαθήκη. Άρχισα να τη διαβάζω με σκοπό να μάθω το θέλημα του Θεού, όμως σύντομα παρασύρθηκα από φίλους και έτσι η Καινή Διαθήκη έμεινε στο ράφι της βιβλιοθήκης και εγώ στη συνηθισμένη μίζερη ζωή μου.
Η ανασφάλεια και η θλίψη ήταν κάθε μέρα παρούσες.
Οι προσφορές του κόσμου πολλές αλλά έπρεπε κάθε μέρα να φορώ την μάσκα της ξενοιασιάς και αυτό έφερνε ακόμα μεγαλύτερη δυστυχία μέσα μου.
Ώσπου παρουσιάστηκα στρατιώτης στην Κρήτη. Εν έτη 1983 ο Ιησούς Χριστός χτύπησε για δεύτερη φορά την πόρτα της καρδιάς μου και τότε του άνοιξα. Ένας συστρατιώτης από την Μυτιλήνη μου μιλησε ξανά για την σωτηρία που χαρίζει ο Ιησούς Χριστός. Θυμήθηκα τότε όλα όσα είχα ακούσει από εκείνη την κοπέλα στη Ρόδο.
Ένα βράδυ ενώ φύλαγα σκοπός έστρεψα το βλέμμα μου ψηλά και έκανα μια απλή προσευχή. Είπα Κύριε θέλω να σε ακολουθήσω σε όλη μου τη ζωή. Γνωρίζεις ότι η δύναμή μου είναι μικρή, μόνο αν με κρατάς εσύ θα μπορέσω να προχωρήσω και να μείνω κοντά σου.
Εκείνο το βράδυ ένοιωσα για πρώτη φορά την επίσκεψη του Κυρίου. Όπου και αν πήγαινα από εκείνη την στιγμή δεν ένοιωθα ποτέ μόνος, ο Κύριος ήταν πάντα δίπλα μου.
Στη συνέχεια με την πρώτη άδεια μίλησα στους συγγενείς και φίλους για Αυτόν που άλλαξε τη ζωή μου. Άρχισα να διαβάζω κάθε μέρα το Λόγο του Θεού την Αγία Γραφή και μονολογούσα πως ενώ είχα διαβάσει τόσα άλλα βιβλία πριν, αλλά κανένα δεν ήταν τόσο υπέροχο όσο αυτό.
Επισκέφθηκα την Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής τον Φεβρουάριο του 1984 στην Αθήνα όπου γνώρισα πιστούς ανθρώπους που με στήριξαν στα πρώτα μου βήματα.
Κατόπιν συνέχισα την θητεία μου στη Χίο και εκεί γνώρισα την κατ’ οίκων εκκλησία του αδ. Γιάννη Αποστολή. Βαπτίστηκα στο νερό και σε μία προσευχή τις επόμενες μέρες έλαβα και το Άγιο Πνεύμα το οποίο υποσχέθηκε ο Κύριος στους μαθητές του και σε όλους εκείνους που θα πιστεύσουν σ’αυτόν.
Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι εγώ θα πίστευα και θα γνώριζα τον Ιησού Χριστό στη ζωή μου μέχρι που κατάλαβα ότι τελικά γι’ αυτό το λόγω γεννήθηκα. Οι φυσικοί μου γονείς με γέννησαν για να ζήσω στη γη και ο Χριστός με αναγέννησε για να ζήσω αιώνια στην βασιλεία των ουρανών.
Σε όλη αυτή την πορεία μου δεν ήταν όλα εύκολα. Αυτή η ζωή που ακολούθησα δοκιμάστηκε και δοκιμάζεται καθημερινά, άλλωστε δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά μιας και η Αγία Γραφή μας λέει ότι αδοκίμαστος κανένας άνθρωπος δεν θα μπει στην βασιλεία τον ουρανών.
Ο διάβολος θέλει να μας βάζει παγίδες, ο Χριστός όμως μας λέει ότι καθώς εγώ ενίκησα και εσείς θα νικήσετε.
Έμαθα να μιλάω με τον Χριστό, που αλλού στην προσευχή, που είναι το μεγάλο καταφύγιο κάθε πιστού.